به گزارش سلامت نبوز به نقل از ایرنا، کودکان در سال‌های گذشته، به ویژه در دوران شیوع ویروس کرونا، بیشترین آسیب ها را به گفته متخصصان روان دیدند و با تغییراتی که در نحوه گذراندن زندگیشان به وجود آمد برای مدت طولانی، در خانه درس می‌خواندند و از قرار گرفتن در جمع و بازی‌های کودکانه در محیطی که هم‌سن و سالانشان می‌توانستند حضور داشته باشند، محروم شدند.
این چهار دیواری آپارتمانی گاهی به دلیل وجود مشکلاتی که توسط والدین و یا دیگر اعضای خانواده در آن وجود دارد، نگرانی و اضطراب های فراوانی را در کودکان و نوجوانان ایجاد می کند اما باید توجه داشت که نگرانی، اضطراب و ترس نیز همانند دیگر مسایل روانی اگر از حد نرمال خود خارج شود، می تواند به عنوان یک اختلال روانی مشکلات مهمتری را نیز به وجود آورد.
خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) استان قزوین در این رابطه با پری سادات حاج سید جوادی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین و فوق تخصص حوزه روانپزشکی کودک و نوجوان در خصوص اختلالات اضطرابی در کودکان و نوجوانان به گفت و گو پرداخته تا از ریشه ها و موارد جلوگیری از آن جویا شویم.
برای شروع گفت و گو تعریفی از اختلالات اضطرابی در کودکان ارایه دهید.
اختلالات اضطرابی یکی از شایع ترین اختلالات مربوط به دوران کودکی است که شامل اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی، وحشت زدگی، ترس از مکان های عمومی، ترس خاص، اختلال اضطراب فراگیر است و بیش از آنکه دیگران را آزار دهد، موجب رنج عظیمی در خود کودک می شود و می تواند امور مدرسه و روابط کودک یا نوجوان با اعضا خانواده و یا گروه دوستان را مختل کند.
چرا کودکان و نوجوانان دچار اضطراب می شوند؟
اختلال اضطراب در کودکان و نوجوانان به دلایل مختلف از جمله عوامل محیلی همانند ناسازگاری والدین با همدیگر در منزل، سخت‌گیری و کنترل بیش از حد کودکان توسط والدین، توجه بیش از حد به کودکان و عدم استقلال آنان و یا عوامل ژنتیکی ایجاد می شود که اگر مورد توجه قرار نگیرد آثار این اضطراب تا سنین بزرگسالی نیز ادامه می یابد.
والدین چگونه علایم اضطراب را در کودکان و نوجوانان خود تشخیص دهند؟
علایم اختلالات اضطرابی در کودکان و نوجوان نسبت به بزرگسال متفاوت است، برای مثال دردهای جسمی شامل سردرد، دل درد، مشکلات گوارشی، اختلال در خواب و اشتها و یا علایم روانی همانند تغییر در خلقیات از جمله لجبازی، عصبی بودن، پرخاشگری و وابستگی شدید به پدر و مادر، نگرانی های عمیق نسبت به تکالیف مدرسه، ترس از بیماری یا از دست دادن نزدیکان خود می تواند از علایم این اختلالات اضطرابی باشد.
همچنین کودکان و نوجوانانی که درگیر اضطراب اجتماعی هستند علایمی همانند خجالتی بودن، داشتن ارتباط اجتماعی بسیار ضعیف با گروه دوستان، کم حرف، گوشه گیر هستند و اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند.
آیا اضطراب ها در کودکان و نوجوانان انواع مختلف دارد؟
اضطراب به ۲ صورت وجود دارد، یکی متعادل که شدت عکس العمل متناسب با مقدار خطر است و به آن اضطراب مفید می گویند، چرا که این نوع اضطراب شخص را وادار می کند خطرات را از خود دفع کند و این مقدار متعادل اضطراب برای رشد و تکامل صحیح شخصیت لازم است، اما مقدار زیاد اضطراب باعث اختلال رفتاری می شود و نوع دیگر آن، شامل اضطراب عصبی است و کودک مبتلا به آن به طور مداوم اضطراب دارد.
برای جلوگیری و پیشگیری از این اختلال ها باید چه کار کرد؟
شناسایی به هنگام و به موقع علایم برای جلوگیری و کنترل اضطراب ها بسیار مهم و ضروری است و به محض شناسایی نیز پیشگیری واجب است، از این رو باید در ابتدا ریشه اضطراب در کودک شناسایی شود و اگر کودک و یا نوجوان با مشکلاتی در مدرسه و یا خانواده مواجه است و مسایل محیطی آنها را مورد اذیت و آزار قرار می دهد حتما باید این مشکلات احصا و اصلاح شود تا از افزایش روند اضطراب در کودک یا نوجوان پیشگیری یا جلوگیری به عمل آید.
چه زمانی باید برای درمان این اختلال به پزشک مراجعه کرد؟
اگر والدین علایمی را که ذکر شد را در کودک و نوجوان خود می بینند باید سریعا به روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنند تا مسیر درمان مشخص شود که آیا نیاز به پیگیری دارویی و یا مراجعه به روانشناس دارد و این نکته را همواره مورد توجه قرار دهند، همانطور که پیگیری مشکلات جسمی بسیار مهم است بررسی مسایل روانپزشکی کودک و نوجوان در سلامت زندگی آنها موثر واقع می شود و باید والدین به این موضوعات توجه ویژه داشته باشند تا درمان کودکان به تعویق نیفتد.
نظر شما